Female Medical Ward
Blijf op de hoogte en volg Eline
11 April 2015 | Jamaica, Mandeville
We begonnen onze week op dinsdag, aangezien het hier maandag een feestdag was. Het is dubbel zo moeilijk om na een lang weekend terug te beginnen maar ja, we hadden dan toch een extra dagje vakantie gehad. De eerste dag begon rustig & heb ik kunnen kennismaken met de structuur van de dienst en de normale dagindeling. Ik heb parameters genomen, de ronde met de dokters gevolgd, infuusvloeistof aangehangen, dokters geassisteerd met van alles, … Daarna ben ik ook naar het postkantoor geweest om kaartjes op te sturen naar het thuisfront! Ik hoop dat ze aankomen voor ik thuis ben! Dinsdag vroeg er een studente of ik haar wou assisteren met iets. Er was een jonge vrouw en die hing vol met bloed dus het bed moest verschoond worden en ook moest ze gewassen worden en nieuwe kleren aangedaan worden. Ze was heel zwak en kon amper praten omdat ze geen adem had. De studente commandeerde haar om alles uit haar koffer te nemen. Maar dit koste haar veel moeite, en dit zag je ook aan haar. Maar de studente hield vol dat ze niet bevoegd was om in de tas van de vrouw te zitten. Ik kon het niet aanzien en heb het er toch maar zelf uitgenomen… Volgens mij leren de patiënten daar niet hoe ze hygiënisch een patiënt moeten wassen, ze was precies het stof aan het afdoen met een stofdoek, tjeesez… Toen ze zei ‘ben je dit gewend, om zo hard te werken in België’? Dacht ik dat ik het badje water over haar hoofd ging kappen.
Woensdag werd er een maagsonde gestoken bij iemand die iets had gedronken dat giftig was (dat was de enige info die ik op dat moment had). Ze liet dit niet doen, en trok de maagsonde 3 keer uit. Ze was nog vrij kalm en ze zei dat ze het gewoon echt niet kon uitstaan, en ze had ook heel de tijd braakneigingen. Toen ze haar maar even lieten rusten, begon ze ineens hysterisch te worden. Ze begon te roepen en met haar benen en armen in het rond te zwaaien. Toen ik aan de dokter vroeg wat er scheelde met de vrouw, zei ze dat ze waarschijnlijk postnatale psychoses had en dat dat ook waarschijnlijk de reden was waarom ze zichzelf vergiftigd had. Ze probeerde haar te fixeren met een soort watjes en tape. Natuurlijk hielp dit niet, en loste dit direct… Ze was echt helemaal gek aan het worden. Toen dacht ik eraan dat toen ik de kasten had uitgerommeld bij de male medical ward dat ik fixatiemateriaal had zien liggen. Ik wou dit zeggen maar niemand luisterde, dus ging ik het gewoon zelf halen. Blijkbaar moest ik eerst een psychiatrisch verpleegkundige zoeken die dat dan mocht nemen. Ondertussen was de vrouw nog steeds door het lint aan het gaan. Uiteindelijk hebben ze haar Valium gegeven en fatsoenlijk gefixeerd, ze sliep toen mijn dag erop zat.
Wat ook een hele klus is op de dienst is glycemies nemen. Sommige patiënten hebben hun eigen metertje en naaldjes en strips. Dat is dan een mega meevaller! Andere hebben niets… En dan begint de miserie, je moet dan opzoek naar een meter met batterij (redelijk zeldzaam) en ook nog strips. En dan gebruikt men gewoon de subcutane naalden om mee in de vinger te prikken. Wat normaal gezien op 5 minuutjes gebeurd is, kan hier wel eens wat langer duren.
Woensdag kwam er een verpleegkundige op de dienst aan met haar dochter in de hand. Ik dacht dat dit voor even was, maar nee zij heeft hier heel de dag rondgelopen. Goedkope babysit! Maar wel een beetje traumatisch denk ik voor een kind van 5 jaar. Donderdag en vrijdag was ze er weer bij.
Er was ook een meisje opgenomen met hepatitis. Ze ademde heel zwaar en ze had ook ascitis. Haar buik zat vol met vocht. Daarbovenop was er ook een navelbreuk. Ik zei direct tegen de andere vrijwilligster ‘ik denk niet dat dit meisje de nacht haalt’. Ze reageerde niet & lag met haar ogen open maar knipperde niet. Twee uur later was de mama daar en die zag direct dat er iets mis was.. De mama begon te schreeuwen en liet haar eigen op de grond vallen. Daarna werd ze door twee andere familieleden naar buiten gedragen. De dokter startte reanimatie. Na 10 minuten was er nog steeds geen resultaat. Het meisje was overleden.
Woensdagavond gingen we iets drinken ’s avonds om wat stoom af te laten. En omdat het Saskia haar laatste dag was! Ze was ook een vrijwilligster in het ziekenhuis. Ze was van Nederland. Maar we hebben al afgesproken dat we in september een weekend naar Amsterdam gaan!
Donderdag gebeurde wat ik al heel de week aan het denken was dat ging gebeuren. Een meisje dat op de psychiatrische eenheid was opgenomen liep de afdeling af. Met twee verpleegkundige hebben ze gezocht. Achteraf bleek het niet haar bedoeling om te vertrekken of zo. Toen ik donderdag terug kwam van mijn ‘luchbreak’ hoorde ik muziek. Toen ik ging kijken zag ik drie vrouwen bij een oud vrouwtje naast het bed zitten. Ze waren aan het zingen en gitaar aan het spelen voor de vrouw. Het was de dochter, de kleindochter en het nichtje. Het was zo mooi om te zien hoe gelukkig het vrouwtje was. Tegelijkertijd was ze ferrero rocher’kes aan het eten, echt super schattig. En al de patiënten en bezoekers genoten mee van het mooie moment.
Ik begin geïrriteerd te geraken in het feit dat de verpleegkundige een groot deel van de dag bezig zijn in het zoeken naar het juiste dossier. In plaats van alles op de juiste plaats te leggen… Er is een noodkar met medicatie en katheters en al, deze wordt elke dag nagekeken! Dit vind ik super! Maar er ontbreekt van alles in, en dit word niet aangevuld, dat is jammer. Ik ging vandaag in de namiddag met een dokter mee, hij ging de tweede dag bij een vrouwtje proberen om een infuus te plaatsen. We vonden nergens een goede plaats om te prikken. Maar hij probeerde enkele keren, steeds met dezelfde naald.
Vrijdag heb ik samengewerkt met een verpleegkundige in de psychiatrische ‘cubicle’ (zo noemen ze de plaats waar de 6 bedden bij elkaar staan). Ik volgde hoe de verpleegkundige vragen begon te stellen aan elke patiënt afzonderlijk. Het was heel interessant aangezien ik ook met deze patiëntengroep niet veel ervaring had. Toen ik vroeg wat voor therapie ze hebben bij patiënten die nu bijvoorbeeld zelfmoordneigingen hebben of de neiging hebben om andere mensen pijn te doen, bleken ze enkel een medicatie therapie te krijgen. Ze worden dus gewoon gedrogeerd.
Tijdens de ‘ward round’ met de dokters heb ik ook weer veel spijtige zaken opgemerkt. Bij één patiënt was de katheter voor dialyse ontstoken en dus verwijderd. Het jammere was dat ze niet genoeg geld had voor een nieuwe katheter te laten plaatsen… Gedaan me klappen… Een andere vrouw mocht naar huis maar moest nog redelijk dure medicatie doornemen, ook deze kon het niet betalen. It’s all about the money.
Vrijdagmiddag kwam er een dokter die gespecialiseerd was in ‘Nefrologie’ (alles wat met de nier te maken heeft). Ik wist dat hij nog bij een patiënt een nieuwe katheter ging steken, dus achtervolgde ik hem. Ik heb dan gevraagd aan de dokter of het goed was als ik er bij was, en die vond het heel goed! We zijn dan met de patiënt naar Emergency gegaan om daar de katheter te plaatsen. We kwamen er in een onderzoekskamertje met een tafel in, maar er lagen geen lakens of papier op. Oké, start de zoektocht! 5 diensten zijn we afgegaan eer dat we papier hadden. Een half uur waren we verder. Het plaatsen van de katheter was heel interessant & ook ben ik daarna mee gegaan naar dialyse om te zien hoe ze de aansluiting deden om de dialyse op te starten. Het was heel interessant om heel het proces te doorlopen.
Wat het weekend betreft… We blijven thuis voor schoolwerk. Geen zon, zee & strand dit weekend. Maar zondag namiddag komen Pauline en Hannah naar Mandeville en dan gaan we samen iets eten!
Week 6 is afgelopen, dit wil zeggen in de helft van ons totale verblijf hier in Jamaica!
Volgende week start ik op Recovery Room!
Groetjes en kusjes xxx
-
11 April 2015 - 10:21
Alien:
yooo den ekke!
Leuk weer iets van je te lezen!
Ik zie dat het weer niet de makkelijkste week is geweest. Trek je maar op aan de fijne dingen!
Nog even volhouden!
Ik ben super trots op je!
Xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley