In de helft van stage!

Toen ik week 5 begon, wist ik totaal niet wat ik moest verwachten. ‘Male medical ward’ was de dienst waar ik nu een week naartoe ging. Het eerste dat door mijn hoofd ging was ‘hier gaan k niks kunnen doen’. Op maandag stelde ik me weer voor aan de verpleegster van de nacht, haha WEERAL. Achja, om kwart voor 8 als iedereen er eindelijk klaar voor was, begonnen we de briefing. De briefing duurde een dikke 5 minuten voor 25 patiënten. Ik had er niets van verstaan en wist dus ook niets van de patiënten. Dan ben ik maar aan een verpleegkundige gaan vragen hoe de dienst zowat ineen zat. Ze vertelde mij dat er op deze dienst ook een apart deel was waar er psychiatrische patiënten verbleven, oké dat is denk ik wel heel belangrijk om te weten… Toen ik vroeg wat de taken hier voor de dag waren, was ze snel uitgepraat. Parameters nemen, medicatie geven, observeren en schrijven in de documenten natuurlijk! Dus begon ik al maar direct met de parameters te nemen & vroeg ik een bloeddrukmeter en thermometer. Ze waren ook hier weer verbaasd dat ik dat als student niet zelf bij had. Blijkbaar moeten daar alle verpleegkundigen en studenten het zelf meebrengen naar de dienst. Na de parameters wou ik een patiënt helpen met ontbijt, maar die patiënt lag bijna helemaal plat op zijn rug. Eten zonder verslikken was dus niet echt een optie. Ik wou de patiënt hoger in zijn bed leggen & vertelde hem dat hij kon helpen door zijn knieen te buigen en op zijn voeten te duwen. Dit ging heel goed. Tot ik daarna commentaar kreeg van een verpleegkundige ‘wij hebben daar wel mensen voor die dat doen eh’. Ik dacht bij mezelf: tegen dat die ‘mensen’ hier zijn is het middageten er al. Toen ik daarna de plateau met het bord en tas van de patiënt terug in de kar zette, kreeg ik ook heel verbaasde blikken op mij gericht. Omdat ze ook hun mensen voor hebben dat dat doen. Aangezien er op deze dienst geen wondzorgen gedaan worden gedaan was dat het werk voor in de voormiddag. Het was 9 uur en er was niets te doen… Toen ben ik maar wat gaan domino spelen bij enkele patiënten van de psychiatrische afdeling. Een half uur later waren de dokters er voor hun ronde. Hier heb ik zo goed mogelijk proberen op te letten, kwestie van de briefing van ’s morgens in te halen en toch nog iets van de patiënten te ontdekken. Aangezien IEDEREEN van de dienst de ronde van de dokters mee volgde, was het moeilijk om te kunnen luisteren met 20 mensen rond het bed. Als je goed kunt opletten, leer je echt veel bij van de dokters. De ronde duurde 1 uur en half…
Ook heb ik deze week de eerste mannelijke verplegers van het ziekenhuis leren kennen! Er zijn er drie op deze dienst. Er was dan misschien niet zoveel werk te doen hier, maar het waren echt heel toffe collega’s. Ik heb heel veel leuke gesprekken gehad en ze waren ook heel erg geïnteresseerd in België. Eén verpleegkundige vertelde over haar kindjes, dat het zo’n schatjes zijn. Na de shift zag ik ze wandelen met haar kindjes en haar man. Toen ze me zag kwam ze direct naar mij om haar kindjes en man persoonlijk voor te stellen, dat vond ik echt super leuk!
Dinsdag heb ik op een dood momentje met een verpleegkundige alle medicamenten dat vervallen waren de deur uit gekegeld. Dat was best veel… Ook vond ik veel naalden die open waren, ik heb ze allemaal weggegooid… Niet alleen open naalden, maar ook glas en kevers waren van de partij… Hierna vroeg iemand me om de lijst in te vullen van patiënten en hun diëten. Terwijl de verpleegkundige de namen dicteerde, schreef ik ze op. Ik vond dit heel vervelend omdat ik echt moeite heb met die speciale Jamaicaanse namen zomaar ineens op te schrijven. Ik vroeg me af waarom ze dit niet zelf deed, ik dacht misschien dat ze me iets wou laten doen omdat ze dacht dat ik me wat verveelde of zo. Nadat ik het register vond dat zij had geschreven werd het me duidelijk waarom (Kijk naar de foto in bijlage).
Woensdag morgen is Valentina vertrokken voor vakantie naar Cuba. Het is hier nogal rustig nu, enkel Tinne en ik blijven nog over! Eens op stage aangekomen heb ik gevraagd of ze mijn tussentijdse evaluatie wouwen invullen, deze was heel goed dus ik was blij! Ik ging hierna observeren hoe een andere studenten een maagsonde ging plaatsen. Ik zag haar steriele handschoenen meenemen, en was heel benieuwd hoe ze haar handen meer dan 5 minuten steriel ging houden. Eén minuut haar handschoenen aan en ze ging de sonde afmeten, dus ze ging de pyjama van de patiënt openknopen om naar het sternum te kunnen meten. Ja onsteriel dus eh… Daarna heb ik dit met een verpleegkundige besproken, en zij zei me ook dat dit geen steriele handeling is.
Donderdag was een vrij saaie dag. Ik was de dag begonnen met parameters te nemen van al de patiënten. Daar was ik toch even mee bezig. Dan ben ik samen met een andere student een patiënt gaan helpen met ontbijten, aangezien deze persoon niet zo goed kon blijven recht zitten. We hebben lang gebabbeld over de verschillen in België en Jamaica. Hoe de ziekenhuizen in België waren en wat wij allemaal aangeleerd kregen op school en dergelijke. Hierna ben ik met een verpleegster de stock gaan aanvullen en heb ik wat kasten uitgerommeld. De verpleegsters waren al de hele week aan het zeggen dat ze geen strips meer hadden voor de bloedglucose te meten, hierdoor werd dit dikwijls geschrapt van de takenlijst. Awel, een kwartiertje kasten uitruimen en ik had twee doosjes gevonden… Het is daar zo een mesthoop!
De avond hiervoor was er een patiënt gestorven. Plots kwam er een vrouw op dienst en vroeg achter haar man, omdat ze hem niet vond. Bleek dat dit de man was dat de avond daarvoor overleden was. De dokter had haar proberen te bellen maar ze nam niet op. Ik stond daar even geshockt.
Toen ik daarna pauze had, had ik eeecht helemaal geen zin meer in die laatste twee uren. Terug op dienst, zag ik de dokter waar van ik vorige keer op pediatrie mocht bloedtrekken bloedtubes klaarmaken. Ik dacht: dit is mijn kans! Zo heb ik in die twee laatste uren van de dag nog een infuus geplaatst, drie bloedafnames gedaan en ook één bloedafname via de lies. De eerste keer dat ik dat deed, maar de dokter wou dat ik het zou proberen. Voelde heel goed toen dit lukte! Toch nog een geslaagde donderdag!
Vrijdag was hier een feestdag, dus iedereen keek raar op toen we zeiden dat we toch kwamen stage lopen. Aangezien we al veel uren hadden gedaan die week, besloten we van 8u tot 12u30 te gaan. De mama en papa van ons gezin waren hier heel blij mee, zo konden ze ook wat langer slapen. Aangezien wij de eerste zijn in 5 jaar die hier verblijven dat elke dag om 6 uur moeten opstaan.
Ze zijn zo lief voor ons, hier in het huis! En het eten is ook altijd dik in orde! Ze eten hier heel veel kip en rijst, bananen (op duzend verschillende manieren klaargemaakt), soms varken, soms beef, … We komen niets te kort! We zitten al in de helft van onze stage, nog 5 weken te gaan!
Dit weekend gingen we naar Montego Bay met z’n vieren. Tinne, Saskia, Angelica en ik. Het was Saskia haar laatste weekend dus we moesten er iets leuk van maken! Het was een zalig weekend, met veel zon, misschien iets te veel!
Os moeder zou zeggen: da hebde weeral gehad, da kunnen ze u weer niet meer afpakken ;) ! Mis joe mamsie
xxx