Voorlaatste week
Blijf op de hoogte en volg Eline
04 Mei 2015 | Jamaica, Mandeville
Nursery
De voorlaatste week is afgelopen! Ik heb deze week doorgebracht op Nursery. De derde week heb ik hier ook al doorgebracht dus ik wist al een beetje hoe de dag daar verliep. In tegenstelling tot mijn vorige week hier waren er veel meer baby’s. 12 te vroeg geboren baby’tjes waren aanwezig op deze dienst. Het was lekker druk omdat ze allemaal op dezelfde moment pap moeten hebben. Ook was er weer een kindje van 900 gram. Ik kreeg al direct schrik omdat het andere kindje van 900 gram vorige keer gestorven was na 3 dagen dat ik daar stage deed. Dus ik hoop dat dit mannetje het beter gaat doen! Wat ook al een groot verschil maakte, was dat de mama al van 7 uur ’s morgens bij het kindje was om het te verschonen en om er gewoon te ‘zijn’ voor het kindje. Vandaag heb ik ook voor het eerst te horen gekregen hoeveel de verpleegkundige verdienen per maand in het ziekenhuis. Ze doen 40 uren in de week, en verdienen ongeveer 500 euro in de maand?? Ik stond daar met mijn mond open te gapen. En de assistenten (de personen die het vuile werk moeten opknappen) verdienen nog niet de helft! Nu snap ik waarom iedereen hier naar andere landen gaat na afstuderen.
Dinsdag kwam ik om 7 uur op dienst aan, en ik kon al direct mee beginnen pap geven. De verpleegster van de nacht was helemaal gestrest, aangezien de helft nog geen eten had gehad! Al een geluk dat er dan toch nog één iemand (ik) optijd komt om te helpen. Het was een leuke drukke dag. Er waren kindjes bij die om de twee uur eten moesten hebben, dus alleen daarmee al was je een tijdje bezig. Er was een nieuw baby’tje op de dienst, en deze werd al direct gemarteld. Lumbaal punctie, bloedname via de lies, blaaspunctie, alles had hij gehad, en dit op de eerste dag van zijn leventje. Na de shift gingen we direct naar huis. De WiFi was gemaakt, jeej! En ook kreeg ik te horen dat mijn postkaartjes waren aangekomen in België! Het was een topdag. Woensdag was één van de mamies heel gefrustreerd. Het was de mama van het baby’tje van 900 gram. Ze moet melk afkolven en dit gaat heel moeilijk. Aangezien het baby’tje maar 4 keer per dag 2 cc melk moet krijgen, heeft het dus maar een kleine hoeveelheid nodig. Deze morgen kwam de mama op dienst aan, en ze zag dat haar borstmelk gewoon op de vensterbank stond warm te worden. Deze moet uiteraard normaal inde koelkast staan. Maar nu heeft ze dit weggegooid want niemand kon zeggen hoelang dat er al stond. Melk voor 3 dagen gewoon verspilt. Ze zei ook direct tegen mij, ‘ik ben er zeker van dat dit in België niet voorkomt! Maar in Jamaica moet je voor alles zelf zorgen, ookal zijn er verpleegsters!’
Donderdag gingen we naar healthcentre. Die dag waren er allemaal mannen aanwezig, het was namelijk een dag waarop ze allemaal konden komen om te laten screenen op prostaatkanker. Ook gingen we de mannen wat bijleren over diabetes en hoge bloeddruk. Eerst spraken we de mensen toe met wat algemene informatie over deze onderwerpen. Ook hadden ze de kans om vragen te stellen in groep aan de dokter. Veel mannen begonnen open te praten over het onderwerp ‘kanker’ en durfden dus ook veel vragen stellen. Dit had ik niet verwacht. Hierna werden ze onderzocht door de dokter. Vrijdag nog een laatste dag op nursery, als afsluiter van een leuke (en zeer warme) week! Ik weet één ding zeker en dat is dat de tofste verpleegkundige van heel het ziekenhuis op nursery werkt! Nurse senior is echt geweldig! Ze antwoord steeds als je vragen stelt, en ook als je geen vragen stelt wilt ze steeds nieuwe dingen uitleggen. En de gesprekken gaan niet alleen over verpleegkundige dingen, maar ik heb van haar ook al veel geleerd over de cultuur! Vrijdag avond kwam er ook een nieuwe vrijwilligster van UK. We zijn weer volgeboekt, terug met 5!
Dit weekend was een heel avontuur. We hebben de blue mountains beklommen! Het was het meest vermoeiende dat ik ooit gedaan heb. Maar het was de moeite waard, zeker en vast! We stonden om half 2 ’s morgens op om dan om 2uur te vertrekken op onze tocht. Drie uur hebben we stijl naar boven geklommen. In de donkere natuurlijk, met ons pillichtje. We waren net op tijd boven om de zon te zien opkomen, waauw. Dit is één van de mooiste dingen dat ik in men leven al gezien heb. Het valt echt niet te beschrijven hoe geweldig het uitzicht was. Maar het was zo koud, brrr! Daarna moesten we nog terug naar beneden wandelen. Het was super vermoeiend maar echt iets dat je moet gedaan hebben in je leven!
Volgende week ben ik te vinden op de Heamatodialyse unit! Voor de LAATSTE week stage! Ik kijk hier enorm naar uit omdat dit weer iets helemaal nieuw is. Ik hoop dat ik nog heel veel kan bijleren deze laatste week.
Kusjes,
Eline
De voorlaatste week is afgelopen! Ik heb deze week doorgebracht op Nursery. De derde week heb ik hier ook al doorgebracht dus ik wist al een beetje hoe de dag daar verliep. In tegenstelling tot mijn vorige week hier waren er veel meer baby’s. 12 te vroeg geboren baby’tjes waren aanwezig op deze dienst. Het was lekker druk omdat ze allemaal op dezelfde moment pap moeten hebben. Ook was er weer een kindje van 900 gram. Ik kreeg al direct schrik omdat het andere kindje van 900 gram vorige keer gestorven was na 3 dagen dat ik daar stage deed. Dus ik hoop dat dit mannetje het beter gaat doen! Wat ook al een groot verschil maakte, was dat de mama al van 7 uur ’s morgens bij het kindje was om het te verschonen en om er gewoon te ‘zijn’ voor het kindje. Vandaag heb ik ook voor het eerst te horen gekregen hoeveel de verpleegkundige verdienen per maand in het ziekenhuis. Ze doen 40 uren in de week, en verdienen ongeveer 500 euro in de maand?? Ik stond daar met mijn mond open te gapen. En de assistenten (de personen die het vuile werk moeten opknappen) verdienen nog niet de helft! Nu snap ik waarom iedereen hier naar andere landen gaat na afstuderen.
Dinsdag kwam ik om 7 uur op dienst aan, en ik kon al direct mee beginnen pap geven. De verpleegster van de nacht was helemaal gestrest, aangezien de helft nog geen eten had gehad! Al een geluk dat er dan toch nog één iemand (ik) optijd komt om te helpen. Het was een leuke drukke dag. Er waren kindjes bij die om de twee uur eten moesten hebben, dus alleen daarmee al was je een tijdje bezig. Er was een nieuw baby’tje op de dienst, en deze werd al direct gemarteld. Lumbaal punctie, bloedname via de lies, blaaspunctie, alles had hij gehad, en dit op de eerste dag van zijn leventje. Na de shift gingen we direct naar huis. De WiFi was gemaakt, jeej! En ook kreeg ik te horen dat mijn postkaartjes waren aangekomen in België! Het was een topdag. Woensdag was één van de mamies heel gefrustreerd. Het was de mama van het baby’tje van 900 gram. Ze moet melk afkolven en dit gaat heel moeilijk. Aangezien het baby’tje maar 4 keer per dag 2 cc melk moet krijgen, heeft het dus maar een kleine hoeveelheid nodig. Deze morgen kwam de mama op dienst aan, en ze zag dat haar borstmelk gewoon op de vensterbank stond warm te worden. Deze moet uiteraard normaal inde koelkast staan. Maar nu heeft ze dit weggegooid want niemand kon zeggen hoelang dat er al stond. Melk voor 3 dagen gewoon verspilt. Ze zei ook direct tegen mij, ‘ik ben er zeker van dat dit in België niet voorkomt! Maar in Jamaica moet je voor alles zelf zorgen, ookal zijn er verpleegsters!’
Donderdag gingen we naar healthcentre. Die dag waren er allemaal mannen aanwezig, het was namelijk een dag waarop ze allemaal konden komen om te laten screenen op prostaatkanker. Ook gingen we de mannen wat bijleren over diabetes en hoge bloeddruk. Eerst spraken we de mensen toe met wat algemene informatie over deze onderwerpen. Ook hadden ze de kans om vragen te stellen in groep aan de dokter. Veel mannen begonnen open te praten over het onderwerp ‘kanker’ en durfden dus ook veel vragen stellen. Dit had ik niet verwacht. Hierna werden ze onderzocht door de dokter. Vrijdag nog een laatste dag op nursery, als afsluiter van een leuke (en zeer warme) week! Ik weet één ding zeker en dat is dat de tofste verpleegkundige van heel het ziekenhuis op nursery werkt! Nurse senior is echt geweldig! Ze antwoord steeds als je vragen stelt, en ook als je geen vragen stelt wilt ze steeds nieuwe dingen uitleggen. En de gesprekken gaan niet alleen over verpleegkundige dingen, maar ik heb van haar ook al veel geleerd over de cultuur! Vrijdag avond kwam er ook een nieuwe vrijwilligster van UK. We zijn weer volgeboekt, terug met 5!
Dit weekend was een heel avontuur. We hebben de blue mountains beklommen! Het was het meest vermoeiende dat ik ooit gedaan heb. Maar het was de moeite waard, zeker en vast! We stonden om half 2 ’s morgens op om dan om 2uur te vertrekken op onze tocht. Drie uur hebben we stijl naar boven geklommen. In de donkere natuurlijk, met ons pillichtje. We waren net op tijd boven om de zon te zien opkomen, waauw. Dit is één van de mooiste dingen dat ik in men leven al gezien heb. Het valt echt niet te beschrijven hoe geweldig het uitzicht was. Maar het was zo koud, brrr! Daarna moesten we nog terug naar beneden wandelen. Het was super vermoeiend maar echt iets dat je moet gedaan hebben in je leven!
Volgende week ben ik te vinden op de Heamatodialyse unit! Voor de LAATSTE week stage! Ik kijk hier enorm naar uit omdat dit weer iets helemaal nieuw is. Ik hoop dat ik nog heel veel kan bijleren deze laatste week.
Kusjes,
Eline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
